Varen in een luchtballon is een groot avontuur. De tocht naar het onbekende, de spanning omdat je niet weet hoe lang je in de lucht blijft en waar de wind je brengen zal. De ontspanning omdat je elke vorm van hoogtevrees verliest. Ieder van ons draagt diep in zijn hart het verlangen mee om zich, vrij als een vogel, boven alles en iedereen verheven te voelen en de aarde even te ontvluchten.

In de Griekse oudheid probeerde Icarus al te vliegen. Hij plakte zichzelf vleugels van vogelveren aan en steeg op. Hij genoot intens van de stilte en het uitzicht en waagde zich steeds hoger. Maar toen hij te dicht bij de zon kwam smolt de was tussen zijn veren uit.

Nee, dan de open rieten mand, de volmaakte stilte als de branders zijn gedoofd, de kruidige geuren die van het warme land opstijgen, de heldere stemmen van mens en dier beneden, de herkenning van dorpen, pleinen, kerken, huizen en tuinen. De vogels die onder de mand doorvliegen, het landschap dat zich ontrolt als een levende landkaart met zachte glooiingen waar doorheen zich glanzende rivieren kronkelen in de rode avondzon. Wie eenmaal in een ballon heeft gevaren vergeet deze pure ervaring nooit meer.

"Once you have flown, you will forever walk the earth with your eyes turned towards the sky. For there you have been and there you long to return." - Leonardo Da Vinci